Działania realizowane w ramach projektu "Wdrożenie programów rozwojowych w szkołach podstawowych gminy Jabłonna" w ramach programu Fundusze Europejskie dla Lubelskiego 2021-2027, Działanie 10.3 Kształcenie ogólne, Priorytet X Lepsza edukacja współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Plus.
18.03.2024
Jak rozmawiać, by zadbać o relację z dzieckiem?
Rozmowy z dzieckiem mają kluczowe znaczenie dla budowania trwałej i zdrowej relacji. Oto kilka wskazówek, jak rozmawiać z dzieckiem, aby wspierać i wzmacniać więź:
1. Aktywne słuchanie:
• Skup się na dziecku. Gdy dziecko chce z tobą rozmawiać, daj mu pełną uwagę, odłóż telefon, wyłącz telewizor.
• Utrzymuj kontakt wzrokowy. Pokazuje to, że jesteś zainteresowany tym, co dziecko mówi.
• Parafrazuj wypowiedzi dziecka: Powtórz to, co dziecko powiedziało, tylko własnymi słowami, aby upewnić się, że dobrze je rozumiesz, a także, by pokazać mu, że jest słuchane.
• Stawiaj pytania otwarte, zachęcaj do dzielenia się uczuciami. Zamiast pytać "Czy miałeś dobry dzień?", zapytaj "Co dzisiaj ciekawego się wydarzyło?".
2. Wyrażaj empatię:
• Zrozum emocje dziecka: Staraj się zrozumieć, co dziecko czuje, i okazuj empatię. Na przykład: "Widzę, że jesteś smutny, bo..."
• Akceptuj uczucia dziecka, uznaj jego emocje za ważne, nawet jeśli z perspektywy dorosłego mogą wydawać się błahe.
3. Unikaj krytyki i oceniania:
• Bądź wspierający, nie krytyczny.. Zamiast krytykować, skup się na pozytywach i dawaj konstruktywną informację zwrotną.
• Unikaj sarkazmu i negatywnych uwag. Dzieci są wrażliwe na ton i treść komunikacji, więc staraj się być delikatny w słowach.
4. Bądź dostępny emocjonalnie:
• Dbaj, by regularnie rozmawiać z dzieckiem – będąc skupionym tylko i wyłącznie na nim - nawet jeśli jest to krótka chwila każdego dnia.
• Reaguj na sygnały dziecka. Jeśli dziecko chce rozmawiać, staraj się być dostępny i otwarty na dialog.
5. Dziel się doświadczeniami:
• Opowiadaj o sobie. Dziel się swoimi przeżyciami i uczuciami, opowiedz dziecku, co ciekawego ci się przydarzyło się dzisiaj.
• Bądź szczery. Autentyczność buduje zaufanie. Jeśli coś cię martwi lub cieszy, podziel się tym z dzieckiem, w adekwatny do jego wieku sposób.
08.04.2024
Jak pomóc dziecku radzić sobie ze stresem?
Stres jest naturalnym elementem życia, a dzieci również doświadczają go w różnych sytuacjach. Oto kilka praktycznych wskazówek, które mogą pomóc rodzicom wspierać swoje dzieci w radzeniu sobie ze stresem:
1. Zrozumienie źródeł stresu: Rozmawiaj z dzieckiem, dowiedz się, co je niepokoi i jak reaguje na sytuacje. Zadawaj pytania otwarte i pozwól mu wyrazić swoje uczucia. Wspólne rysowanie lub opowiadanie historii może pomóc w rozpoczęciu rozmowy.
2. Komunikacja otwarta i akceptacja: Bądź otwarty na rozmowę i używaj słów, które dziecko zrozumie. Nie lekceważ przyczyn stresu, nawet jeśli wydają się mało istotne. Wysłuchaj uważnie i unikaj bagatelizowania emocji dziecka.
3. Nauczanie technik relaksacyjnych: Ćwiczenia oddechowe, czy inne metody relaksacyjne mogą pomóc dziecku opanować emocje i zachować spokój w trudnych sytuacjach.
4. Tworzenie stabilnego środowiska: Dbaj o spokój w domu, tworząc harmonijną atmosferę. Stabilne i bezpieczne otoczenie jest kluczowe dla dobrze radzącego sobie dziecka.
5. Wsparcie profesjonalne, jeśli konieczne: Jeśli stres jest długotrwały lub intensywny, warto skonsultować się z psychologiem lub terapeutą. Profesjonalna pomoc może pomóc dziecku radzić sobie z emocjami.
6. Włączanie aktywności fizycznej: Regularna aktywność fizyczna pomaga w redukcji stresu. Zachęcaj dziecko do uprawiania sportu lub wspólnych spacerów na świeżym powietrzu.
15.04.2024
Dlaczego ważna jest edukacja rodziców na temat zdrowej psychiki dziecka?
Edukacja rodziców na temat zdrowej psychiki dziecka jest niezwykle istotna z kilku powodów:
1. Zrozumienie potrzeb dziecka: Rodzice, którzy są świadomi psychologicznych i emocjonalnych potrzeb swojego dziecka, mogą lepiej reagować na jego zachowanie i wspierać je w trudnych momentach. Zrozumienie, że dzieci również doświadczają stresu, lęków czy emocji, pozwala na bardziej empatyczne podejście.
2. Wczesne wykrywanie problemów: Edukowani rodzice są bardziej skłonni zauważać oznaki problemów emocjonalnych u swoich dzieci. Wczesne wykrycie np. depresji czy lęku pozwala na szybsze podjęcie działań terapeutycznych.
3. Zapobieganie przekazywania negatywnych wzorców: Rodzice, którzy rozumieją wpływ swojego zachowania na dziecko, mogą unikać przekazywania negatywnych wzorców. Na przykład, jeśli rodzic radzi sobie z agresją w sposób niezdrowy, może to wpłynąć na dziecko. Edukacja pozwala na świadome działanie.
4. Wspieranie zdrowego rozwoju emocjonalnego: Rodzice, którzy wiedzą, jak wspierać zdrowy rozwój emocjonalny dziecka, mogą tworzyć bezpieczne i kochające środowisko. To kluczowe dla budowania pewności siebie, poczucia własnej wartości i zdolności radzenia sobie z emocjami.
5. Zmniejszenie stygmatyzacji: Edukacja rodziców na temat zdrowej psychiki pomaga w zrozumieniu, że problemy emocjonalne nie są czymś wstydliwym czy niebezpiecznym. To naturalna część życia, którą można skutecznie zarządzać.
22.04.2024
Czym jest uzależnienie od gier?
Uzależnienie od gier, zwane także uzależnieniem od gier wideo lub zaburzeniem związanym z grami, to stan, w którym jednostka nie jest w stanie kontrolować swojego czasu spędzanego na grach komputerowych lub konsolowych. Jest to forma uzależnienia behawioralnego, a także konkretny rodzaj cyberuzależnia, w którym osoba odczuwa przymus grania, mimo negatywnych konsekwencji dla jej zdrowia, życia społecznego, edukacji czy pracy.
Kluczowe cechy uzależnienia od gier:
1. Nieustanne myślenie o graniu: Osoba myśli o grach przez większość dnia, planuje kiedy będzie mogła zagrać, i nie może przestać o nich myśleć.
2. Brak kontroli: Trudności w kontrolowaniu czasu spędzanego na graniu. Osoba gra dłużej, niż pierwotnie zamierzała.
3. Zaniedbywanie innych obowiązków: Gry stają się priorytetem nad codziennymi obowiązkami, takimi jak praca, nauka, relacje rodzinne czy przyjacielskie.
4. Kontynuowanie gry mimo negatywnych skutków: Osoba kontynuuje grę mimo świadomości negatywnego wpływu na zdrowie fizyczne i psychiczne, relacje interpersonalne czy wyniki w szkole/pracy.
5. Objawy odstawienia: Niepokój, drażliwość, depresja lub inne negatywne emocje pojawiają się, gdy osoba nie może grać.
Skutki uzależnienia od gier:
• Fizyczne: Problemy zdrowotne, takie jak bóle pleców, nadgarstków (zespół cieśni nadgarstka), problemy ze wzrokiem, bezsenność i problemy związane z siedzącym trybem życia.
• Psychiczne: Depresja, lęki, problemy z koncentracją, izolacja społeczna.
• Społeczne: Zaniedbywanie relacji z rodziną i przyjaciółmi, problemy w pracy lub szkole.
• Ekonomiczne: Wydawanie nadmiernych sum pieniędzy na sprzęt, gry lub mikropłatności w grach.
Diagnoza i leczenie:
Uzależnienie od gier zostało uznane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za zaburzenie zdrowia psychicznego, znane jako "gaming disorder". Diagnoza opiera się na obserwacji zachowań związanych z graniem przez co najmniej 12 miesięcy.
Oto kilka porad dla rodzica dziecka uzależnionego od gier:
1. Zrozumienie problemu: Uzależnienie od gier to poważny problem, który może wpływać na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Zgłęb temat, aby lepiej zrozumieć, z czym zmaga się Twoje dziecko.
2. Ustalanie granic: Ustal jasne zasady dotyczące czasu spędzanego na graniu. Wspólnie z dzieckiem określ, ile godzin dziennie lub tygodniowo może poświęcić na gry.
3. Alternatywne zajęcia: Zachęcaj dziecko do angażowania się w inne aktywności, takie jak sport, czytanie, hobby, które mogą dostarczyć satysfakcji i radości.
4. Komunikacja: Regularnie rozmawiaj z dzieckiem o jego uczuciach i doświadczeniach związanych z graniem. Staraj się zrozumieć, dlaczego gry są dla niego tak ważne.
5. Monitorowanie treści: Sprawdzaj, w jakie gry gra Twoje dziecko. Upewnij się, że są one odpowiednie do jego wieku i nie promują przemocy czy niewłaściwych zachowań.
6. Wsparcie psychologiczne: Jeśli zauważysz, że problem jest poważny, rozważ skonsultowanie się z psychologiem.
Czy gry komputerowe mogą mieć pozytywny wpływ na rozwój dziecka?
17.05.2024
Gry komputerowe mogą mieć zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na dzieci i młodzież. Kluczowe jest, aby rodzice aktywnie angażowali się w monitorowanie i zarządzanie czasem spędzanym na graniu, wybieranie odpowiednich gier i zapewnianie zdrowej równowagi między graniem a innymi aktywnościami.
Zalety grania w gry komputerowe:
Rozwój umiejętności poznawczych
- Poprawa koordynacji ręka-oko - niektóre gry, zwłaszcza te akcji, wymagają szybkich reakcji i precyzyjnych ruchów
- Rozwiązywanie problemów -wiele gier wymaga logicznego myślenia, strategii i rozwiązywania problemów.
- Kreatywność - gry sandboxowe, takie jak Minecraft, mogą pobudzać kreatywność i zdolności konstrukcyjne.
Edukacja i nauka:
- Gry edukacyjne - istnieje wiele gier zaprojektowanych specjalnie do celów edukacyjnych, które pomagają w nauce matematyki, historii, języków obcych i innych przedmiotów.
- Symulacje - gry symulacyjne, takie jak SimCity czy Civilization, mogą nauczyć zarządzania zasobami i strategii.
Rozwój umiejętności społecznych:
- Gry online - granie w gry wieloosobowe online może pomóc w rozwoju umiejętności współpracy, komunikacji i pracy zespołowej.
Rozrywka i relaks:
- Granie w gry może być formą relaksu i sposobem na odprężenie się po stresującym dniu.
Wady grania w gry komputerowe:
Problemy zdrowotne:
- Brak aktywności fizycznej - długie sesje grania mogą prowadzić do braku ruchu i problemów zdrowotnych, takich jak otyłość.
- Problemy ze wzrokiem - długotrwałe patrzenie na ekran może powodować zmęczenie oczu i inne problemy ze wzrokiem.
- Problemy ze snem – granie w późnych godzinach może zaburzać rytm snu i prowadzić do bezsenności.
Problemy psychiczne:
- Uzależnienie - gry komputerowe mogą być uzależniające, co może prowadzić do zaniedbywania innych ważnych aspektów życia, takich jak nauka, praca czy relacje społeczne.
- Agresja - niektóre badania sugerują, że gry zawierające przemoc mogą zwiększać poziom agresji u niektórych graczy.
Negatywny wpływ na wyniki w nauce:
- Odwlekanie i brak koncentracji - nadmierne granie może prowadzić do zaniedbywania obowiązków szkolnych i trudności w koncentracji na nauce.
- Niedostatek czasu na naukę - długie sesje grania mogą ograniczać czas dostępny na naukę i inne edukacyjne aktywności.
Problemy społeczne:
- Izolacja - nadmierne granie może prowadzić do izolacji społecznej i ograniczenia interakcji z rodziną i przyjaciółmi.
- Narażenie na cyberprzemoc - granie w gry online może narażać dzieci na kontakt z toksycznymi graczami, cyberprzemocą i nieodpowiednimi treściami.
Jak minimalizować wady i maksymalizować zalety?
Ważne jest przede wszystkim ustalanie limitów czasowychkreślenie maksymalnej ilości czasu spędzanego na graniu każdego dnia, a także wybór gier odpowiednich dla wieku dziecka, w których nie ma przemocy i innych nieodpowiednych treści. Należy pamiętać również o równowadze między takimi aktywnościami granie, a nauka, czytanie, sport oraz interakcje społeczne.
Jak rozmawiać z dzieckiem o emocjach?
24.05.2024
Czasem dzielimy emocje na „złe” i „dobre”, lecz tak naprawdę wszystkie są naturalne i pełnią określoną funkcję w naszym życiu. Należy o tym pamiętać, rozmawiając z dzieckiem. Zamiast etykietować emocje jako "dobre" lub "złe", lepiej skupić się na pomaganiu dziecku zrozumieć, że wszystkie emocje są normalne, ale niektóre mogą być przyjemne, a inne nieprzyjemne.
Warto prowadzić z dzieckiem dziennik emocji w formie dostosowanej do jego wieku - np. zamiast zapisywać emocje, których doświadczyło się danego dnia, można rysować bądź kolorować emotikony. Po odnotowaniu doświadczonych danego dnia emocji, albo w międzyczasie, należy porozmawiać z dzieckiem, jakie sytuacje doprowadziły w pewnym momencie do takiego, a nie innego nastroju. Wprowadzenie takiego codziennego rytuału jak wspólne kolorowanie dziennika emocji oraz rozmawianie na jego temat, co wpłynie pozytywnie zarówno na emocjonalny rozwój dziecka, jak i relację z rodzicem.
Aby pomóc dziecku zidentyfikować emocjeużyj obrazków, książek lub zabawek, aby pomóc dziecku zidentyfikować i nazwać różne emocje, takie jak radość, smutek, złość, strach i zaskoczenie. Używaj też przykładów z życia codziennego, swojego oraz dziecka. Wyjaśnij też, że każdy doświadcza różnych emocji każdego dnia. Użyj prostych słów: "Każdy z nas czuje różne rzeczy. Czasami jesteśmy szczęśliwi, czasami smutni, a czasami zagniewani. To jest całkowicie normalne."
Normalizacja uczuć, podkreślenie, że wszystkie emocje są normalne i każdy je doświadcza, jest bardzo ważna.
Jak lepiej zrozumieć emocje swoje oraz dzieci?
07.06.2024
Rozpoznawanie i zrozumienie emocji to kluczowe umiejętności, które pomagają w budowaniu zdrowych relacji oraz radzeniu sobie z wyzwaniami życia codziennego. Dla rodziców i opiekunów zrozumienie emocji swoich oraz dzieci jest fundamentem skutecznej komunikacji i wychowania.
Rozpoznawanie własnych emocji wcale nie jest rzeczą taką prostą i oczywistą, również wielu dorosłych ma z tym problem. Wiele osób po prostu „czuje się dobrze” albo „czuje się źle”, niekoniecznie próbując głębiej zrozumieć swoje emocje. Często unikamy nazywania swoich emocji, a jest to przecież niezwykle ważne. Zamiast mówić „czuję się źle”, staraj się precyzować – czy to złość, smutek, frustracja czy lęk? Osoby dorosłe, będące w procesie własnej terapii (lecz nie tylko), często między sesjami odrabiają „zadanie domowe”, prowadząc dziennik emocji, zapisując, co czują w określonych momentach dnia. Pomaga to w zwiększeniu własnej świadomości emocjonalnej.
Rozpoznawanie emocji u dzieci też nie jest sprawą tak łatwą i oczywistą. Wymaga uważnego obserwowania zachowania dziecka. Dzieci nie zawsze potrafią wyrazić swoje emocje słowami, więc ważne jest, aby zwracać uwagę na ich gesty, mimikę i zachowanie. Bardzo ważne są stwierdzenia typu „widzę, że jesteś smutny”, które pokazuje dziecku, że je rozumiemy, albo przynajmniej próbujemy zrozumieć. Pomocne jest też zadawanie pytań otwartych, zachęcanie do wyjaśnienia własnymi słowami, co dziecko przeżywa i dlaczego.
Zachęcaj dziecko do dzielenia się swoimi emocjami, pokazując, że to, co czuje, jest ważne. Na przykład: „Cieszę się, że mi powiedziałeś, co czujesz. To ważne, żebyśmy rozmawiali o naszych uczuciach.”
Świadomość własnych emocji jest w tym wszystkim istotna, gdyż dzieci mnóstwo się uczą, obserwując zachowania dorosłych. Konstruktywnie radząc sobie z własnymi trudnymi emocjami, po prostu dajemy dzieciom dobry przykład. Stosuj techniki relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie, medytacja czy sport, aby złagodzić stres i napięcie. Nie bój się szukać wsparcia u bliskich, przyjaciół lub terapeuty, jeśli czujesz, że emocje Cię przytłaczają. Naucz też dziecko prostych technik radzenia sobie z emocjami, takich jak głębokie oddychanie, liczenie do dziesięciu czy rysowanie swoich uczuć. Stwórz bezpieczne miejsce, gdzie dziecko może się uspokoić i przemyśleć swoje emocje, np. kącik z ulubionymi zabawkami lub książkami.
Rozpoznawanie i zrozumienie emocji to proces, który wymaga czasu, uwagi i empatii. Pracując nad tymi umiejętnościami zarówno u siebie, jak i u swoich dzieci, budujesz fundamenty zdrowych i silnych relacji. Pamiętaj, że każde uczucie jest ważne i zasługuje na uwagę oraz zrozumienie.
Co zamiast kary dla dziecka?
14.06.2024
Zamiast karania dzieci, można stosować różne metody wychowawcze, które promują pozytywne zachowanie i rozwijają umiejętności samodyscypliny. Oto kilka alternatyw:
- Komunikacja i wyjaśnianie. Wyjaśnij dziecku, dlaczego pewne zachowania są nieakceptowalne i jakie mogą mieć konsekwencje. Pomaga to zrozumieć, dlaczego ważne jest zachowanie się w określony sposób.
- Stosuj pozytywne wzmocnienie - nagradzaj dobre zachowanie pochwałami, nagrodami czy dodatkowym czasem na ulubione zajęcia. Niech zamiennikiem kary będzie brak oczekiwanej nagrody. Kara jest jedynie sposobem na wyeliminowanie niepożądanych zachowań, w żaden sposób nie uczy jednak tych dobrych. Wzmocnienie zaś utrwala pozytywny wzorzec zachowania.
- Wprowadź system naturalnych konsekwencji, czyli – o ile jest to bezpieczne -m pozwól dzieciom uczyć się na własnych błędach. Jeśli dziecko nie posprząta swojego pokoju, doświadczy naturalnej konsekwencji w taki sposób, że nie będzie mogło znaleźć ulubionej zabawki.
- Stosuj technikę "time-out" (czas na uspokojenie). Dziecko ma chwilę na wyciszenie i zastanowienie się nad swoim zachowaniem w spokojnym miejscu.
- Stawiaj granice, wyraźnie określ zasady i oczekiwania, a także konsekwencje ich nieprzestrzegania. Konsekwencje powinny być jasne, ale nie karygodne.
- Zachęcaj dzieci do rozwiązywania problemów, ucz dzieci, jak radzić sobie z emocjami i problemami w konstruktywny sposób. Pomóż im znaleźć rozwiązania konfliktów.
Stosowanie tych metod może pomóc w wychowaniu dzieci w sposób, który promuje ich rozwój emocjonalny i społeczny, zamiast używania kar, które mogą negatywnie wpłynąć na ich samopoczucie i zachowanie.
